ggmüller: een levensloop

ggm

Günter G. Müller, Keulen 1951, laat ( vwo-) eindexamen, vlug doctoraal gedaan in theologie, kunst, geschiedenis en veel later nog in germanistiek. Leeft heden aan de Belgische Noordzeekust, poogt al het academisch verworven te vergeten omdat hij er van overtuigd is dat dit alles minder bewijskrachtige gegevens zijn.

Belangrijker lijkt hem o.m. dat:

  • het "Weltende" van Jakob van Hoddis één van de belangrijkste gedichten zou zijn, maar het gelijknamige van Else Lasker-Schüler het schoonbetere;
  • Alfred Adler de betere Sigmund Freud zou zijn;
  • Joseph Beuys een kind van zijn tijd zou geweest zijn; maar zijn idee van de vergroting van het begrip "kunst" heel juist was; en dat hij meer dan gelijk had met zijn eisen van warmte; maar dat zijn openbare acties overschat worden;
  • Camille Claudel manhaftiger was dan Auguste Rodin;
  • ondervindingen in het buitenland grenzeloos zijn;
  • het "Reisen" niet alleen bijvoorbeeld Zürich of Habana omvat, maar dat het Sichumgrenzendeich moet worden meegenomen (verwijzend naar het gedicht "Reisen" van Gottfried Benn);
  • Winston Churchill de verheven zinnen zei: "Ik hou niet van dit type. Ik moet hem leren kennen."

ggmüller noemt zijn werken "maakwerk", en dat niet alleen omdat ze niet tot de gewone soort zoals schilderij of beeldhouwerij horen, maar ook omdat "machen" oorspronkelijk fabriceren, bouwen, kneden, vormen betekende, in zijn Griekse afkomst zelfs naar maza verwijst, waarmee men ook "Metallklomp" bedoelt. En voor iemand, voor wie de omgang met de taal even belangrijk is als deze met de kunst, kon het alleen maar een vraag van tijd zijn wanneer een eigen benaming geëist en ook gevonden zou worden. En dit "machen", met zijn inhoudelijke betrekking tot het constructieve, beschrijft heel precies zijn behandeling van idee, materiaal, product.

Wat deze producten in de loop van de tijd waren, wordt soms in tentoonstellingen getoond.

Het begon met collages in de Boekhandel Kösel, Keulen 1974; er volgden uitnodigingen tot acties van UNICEF in het Forum Bergisch Gladbach in 1975 en 1976 en tot een groepstentoonstelling in de Galerie der Stadt Siegen in 1977.

De eerste "juiste" individuele tentoonstelling kwam tot stand in het Theater Kefka in 1980 met een "eigen" affiche.

Er volgden meerdere.