ggmüller: teksten

ommekeer

heet het lied van levensjaren
klanken van vergane dagen,

beseft de pieken en de dalen al,
vermoedt vooraf wat komen zal.

bladert terug naar lang geleden
naar dagen die
geen dagen duurden, maar uren,
telkens weer klaar
voor een nieuw begin,
telkens weer met
vele nieuwe,
vele onbekende dingen.

proeft de pijn die op de vreugde volgt,
doorziet de stomme streken van het jonge hart
dat glitter en glans wil, het nieuwe,
en het oude, ook, de liefde.

kent vele, vele kenteringen
en altijd weer dezelfde vragen: waarom? waartoe?

geeft dan, ergens, ooit, het sein
van wat de ommekeer moet zijn:
ho, tot hier!
zo niet verder!

k vlij me neer, de ogen open!