ggmüller: teksten

LEEGTE

[of: de kunst van het vullen]

als je, van iets naar ergens, weggaat -
wie vult dan de leegte die ontstaat?
het schip zijn lading wordt gelost -
wie vult weerom het ruim?
regen ruist, spat en spettert neer -
wie vult de wolken weer?

waar je ook bent, wie of hoe -
je kent de leemte die ontstaat
bij al wat je doet, al wat je denkt
bij elke gedachtesprong van woord naar woord.

de wereld lijkt vol
maar is lege leemte, hol,
en als de stilte van het oerbegin.

dan, zomaar
ontstond de natuurkracht
die vullen zou
wat de voortgang bracht:
het niets als tussen-iets,
met talloze nieuwe dingen

en die vullen kon
wie, wat heengaat
maar achter zich
een nieuwe leemte laat.
vraag dus niet wie vullen moet,
maar wel:
waar is de leegte
die jij te vullen had?